(10-13-2018, 11:53 AM)smetje Wrote: De grootste problematiek van het Belgische voetbal (een bij uitbreiding alle kleine voetballanden) is dat het winstmodel van de meeste Belgische voetbalclubs afhankelijk is van het positieve verschil tussen de uitgaande en inkomende transfers. Wat zeer groot risico met zich meebrengt, het zogenaamde casinokapitalisme.
Hierdoor zijn de Belgische clubs erg afhankelijk van de tussenpersonen van dit gebeuren namelijk de voetbalmakelaars. Voor clubs die dreigen te degraderen komt die winstmodel zeer zwaar onder druk te staan, want bij degradatie verkrijgen de clubs minder inkomsten (minder tv-gelden, minder commerciële inkomsten, etc). Daardoor kunnen gedegradeerde clubs de spelerslonen van hun betere spelers niet meer betalen, waardoor ze deze spelers verplicht dienen te verkopen met een minderwaarde waardoor de financiële gezondheid van de club onder druk komt te staan. Hierdoor worden clubs vatbaar voor malafide personen en matchfixing.
De Belgische overheid kan een onderdeel zijn van de oplossing van dit probleem door aan de fiscale voorwaarden (de verminderde sociale bijdragen en de verminderde bedrijfsvoorheffing) een bijkomende voorwaarde te koppelen. Namelijk de voetbalclubs verplichten jaarlijks 10% van hun omzet  te laten reserveren tot een bepaald maximum bedrag wordt bereikt van ongeveer 20 miljoen euro, dit bedrag moet vatbaar zijn voor indexering afhankelijk van de marktsituatie. (dus m.a.w. 10% van het geld dat binnenkomt mogen de clubs niet uitgeven maar dient op de bankrekening van de clubs te blijven). Op die manier leggen de clubs een financiële reserve aan om bij eventuele financiële tegenslagen zoals degradatie minder vatbaar te zijn voor corruptie.
Daarnaast ben ik ook van oordeel dat de Belgische clubs er voordeel bijhebben dat er geen te groot financieel verschil is tussen de Belgische clubs onderling. Op deze manier verhoog je de spanning van je competitie en ook de marktwaarde van de competitie bij het afsluiten van je televisiecontract. Er zou beter meer solidariteit zijn tussen de clubs, de tv-gelden en de winsten door Europees voetbal dienen billijker verdeelt worden tussen de 24 profclubs. Hiertegenover moet er misschien een opening gecreëerd worden om tot een competitieformat te komen met twee reeksen van 12 ploegen. Wanneer het financieel verschil tussen de kampioen en de ploeg die tweede eindigt en het financieel verschil tussen de kampioen van 1 B en de laatste van 1A beperkt blijft maak je clubs minder vatbaar voor financiële corruptie.
Ook de Fifa en/of Uefa kunnen een belangrijke rol spelen bij deze problematiek. Er is dringend nood aan een betere reglementering van het makelaarsberoep, er is nood aan transparante regelgeving om de transferwaarde van een speler te bepalen. Mijn inziens zou deze moeten bepaald worden aan de hand van de contractwaarde en de contractduur. Op die manier worden excessieve transfers uit het internationale voetbal gebannen en kunnen clubs inschatten hoeveel ze zullen verdienen aan een uitgaande transfer en  hoeveel een speler kost bij een inkomende transfer. Op die manier wordt het casinokapitalisme gebannen uit het voetbal en kunnen de clubs hun inkomsten realiseren uit hun reële handelsactiviteit (tv-gelden, commerciële inkomsten, ticketing, horeca, etc).
Een tweede luik naast een transparante transferregelgeving moet erin bestaan om elke club maar een beperkt aantal spelerslicenties te geven voor betaalde voetballers (een verhuurde speler behoud de spelerslicentie van zijn moederclub) . Zo kunnen maar een beperkt aantal spelers per club op het wedstrijdblad van een door Fifa/Uefa georganiseerde wedstrijd worden vermeld. Op die manier vermijdt je dat alle goede spelers bij de rijkste ploegen een contract krijgen voor een beperkte transfersom.

(10-13-2018, 04:28 PM)dirk Wrote:

(10-13-2018, 11:53 AM)smetje Wrote: De grootste problematiek van het Belgische voetbal (een bij uitbreiding alle kleine voetballanden) is dat het winstmodel van de meeste Belgische voetbalclubs afhankelijk is van het positieve verschil tussen de uitgaande en inkomende transfers. Wat zeer groot risico met zich meebrengt, het zogenaamde casinokapitalisme.
Hierdoor zijn de Belgische clubs erg afhankelijk van de tussenpersonen van dit gebeuren namelijk de voetbalmakelaars. Voor clubs die dreigen te degraderen komt die winstmodel zeer zwaar onder druk te staan, want bij degradatie verkrijgen de clubs minder inkomsten (minder tv-gelden, minder commerciële inkomsten, etc). Daardoor kunnen gedegradeerde clubs de spelerslonen van hun betere spelers niet meer betalen, waardoor ze deze spelers verplicht dienen te verkopen met een minderwaarde waardoor de financiële gezondheid van de club onder druk komt te staan. Hierdoor worden clubs vatbaar voor malafide personen en matchfixing.
De Belgische overheid kan een onderdeel zijn van de oplossing van dit probleem door aan de fiscale voorwaarden (de verminderde sociale bijdragen en de verminderde bedrijfsvoorheffing) een bijkomende voorwaarde te koppelen. Namelijk de voetbalclubs verplichten jaarlijks 10% van hun omzet  te laten reserveren tot een bepaald maximum bedrag wordt bereikt van ongeveer 20 miljoen euro, dit bedrag moet vatbaar zijn voor indexering afhankelijk van de marktsituatie. (dus m.a.w. 10% van het geld dat binnenkomt mogen de clubs niet uitgeven maar dient op de bankrekening van de clubs te blijven). Op die manier leggen de clubs een financiële reserve aan om bij eventuele financiële tegenslagen zoals degradatie minder vatbaar te zijn voor corruptie.
Daarnaast ben ik ook van oordeel dat de Belgische clubs er voordeel bijhebben dat er geen te groot financieel verschil is tussen de Belgische clubs onderling. Op deze manier verhoog je de spanning van je competitie en ook de marktwaarde van de competitie bij het afsluiten van je televisiecontract. Er zou beter meer solidariteit zijn tussen de clubs, de tv-gelden en de winsten door Europees voetbal dienen billijker verdeelt worden tussen de 24 profclubs. Hiertegenover moet er misschien een opening gecreëerd worden om tot een competitieformat te komen met twee reeksen van 12 ploegen. Wanneer het financieel verschil tussen de kampioen en de ploeg die tweede eindigt en het financieel verschil tussen de kampioen van 1 B en de laatste van 1A beperkt blijft maak je clubs minder vatbaar voor financiële corruptie.
Ook de Fifa en/of Uefa kunnen een belangrijke rol spelen bij deze problematiek. Er is dringend nood aan een betere reglementering van het makelaarsberoep, er is nood aan transparante regelgeving om de transferwaarde van een speler te bepalen. Mijn inziens zou deze moeten bepaald worden aan de hand van de contractwaarde en de contractduur. Op die manier worden excessieve transfers uit het internationale voetbal gebannen en kunnen clubs inschatten hoeveel ze zullen verdienen aan een uitgaande transfer en  hoeveel een speler kost bij een inkomende transfer. Op die manier wordt het casinokapitalisme gebannen uit het voetbal en kunnen de clubs hun inkomsten realiseren uit hun reële handelsactiviteit (tv-gelden, commerciële inkomsten, ticketing, horeca, etc).
Een tweede luik naast een transparante transferregelgeving moet erin bestaan om elke club maar een beperkt aantal spelerslicenties te geven voor betaalde voetballers (een verhuurde speler behoud de spelerslicentie van zijn moederclub) . Zo kunnen maar een beperkt aantal spelers per club op het wedstrijdblad van een door Fifa/Uefa georganiseerde wedstrijd worden vermeld. Op die manier vermijdt je dat alle goede spelers bij de rijkste ploegen een contract krijgen voor een beperkte transfersom.

En denk je werkelijk dat daarmee de witwasproblemen ( van vb. drugsgeld ) zal opgelost raken ?  Zolang voetbal enkel om geld draait zal de deugnieterij blijven bestaan . Men kan vb. al beginnen met het gokken op op voetbal te verbieden , alsook het sponseren door gok -maatschappijen . Het verwonderd me wel dat Antwerp ( Bayat is er kind aan huis en ze kunnen elk jaar meer dan 20 nieuwe aankopen doen van spelers met naam , die toch niet komen voor een leefloon ) nog niet lastig gevallen werd .

(09-22-2018, 09:06 AM)Bram Wrote: Hier wil ik wel even een lans breken Oostendenaar, er zijn wel degelijk goede sportjournalisten hoor. Wat wel een feit is, is dat alles teveel overhelt naar de sensatiejournalistiek en de verscheidene baggersites hebben dat er niet beter op gemaakt. Maar het blijft an sich wel belangrijk dat kranten zaken blijven aan de kaak stellen.